دکتر علی دارابی در یادداشتی به مناسبت ششم تیر سالروز تاسیس تلویزیون در ایران و همچنین سالروز درگذشت پدر دوبله ایران، یادداشتی را منتشر کرد.
به گزارش روابط عمومی معاونت امور استان‌های سازمان صدا و سیما، ششم تیرماه سالروز تاسیس سازمان تلویزیون ملی در ایران است، همچنین در همین روز و در سال 1391، علی کسمایی پدر دوبله ایران درگذشت؛ بر این اساس دکتر علی دارابی در یادداشتی با اشاره به این دو یادبود، به مسئله اهمیت تلویزیون در ایران و میراث ماندگار هنرمندان پرداخته است.
وی در این نوشتار با بیان اینکه در ششمین روز از چهارمین ماه سال ۱۳۴۶، مجلس شورای ملی ایران جلسه‌ای تشکیل داد تا لایحه دولت وقت را درباره تشکیل سازمان تلویزیون ملی ایران به تصویب برساند آورده است: لایحه‌ای که البته پیش از آن هم تصویب شده بود اما توسط مجلس سنا، اصلاحاتی در آن ایجاد شده و نیاز به تصویب مجدد داشت؛ هر چه بود مصوبه آن روز موجب تولد تلویزیون ملی در ایران شد که البته از چندین سال قبل به صورت خصوصی هم وجود دارد و برنامه‌هایی را پخش می‌کرد.
معاون امور استان‌های رسانه ملی خاطرنشان کرده است: کمی بیشتر از یک سال طول کشید تا در ۱۷ مرداد سال ۱۳۴۷، نخستین مرکز شهرستانی تلویزیون ملی در رضاییه راه‌اندازی شود و بعد از آن مرکز بندر عباس و در ادامه شهرهای مختلف یکی از بعد از دیگری دارای فرستنده هایی شدند که امکان دریافت تصاویر رادیویی و تلویزیونی را برای مردم بیشتری فراهم کنند، رادیو و تلویزیونی که در آغاز، فعالیت‌ خود را بر محور خبر و سرگرمی بنا نهاده بود.
وی در ادامه به تاثیراتی که رادیو و تلویزیون بر فرهنگ عمومی ایران داشته اشاره و تصریح کرده است: فارغ از این مسئله و سوای از محتوایی که در سال‌های پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی روی آنتن رفته است، یک نکته در این بین حائز اهمیت است، اینکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی صدا و سیمای جمهوری اسلامی، جایگاهی مهم برای پرورش و ظهور استعدادهای درخشان در حوزه‌های گوناگون هنری بوده‌ است، چهره‌هایی ماندگار برآمده از فرهنگ ایرانی – اسلامی برای همه ایرانیان، استعدادهایی که چه در زمان حیات و چه پس از درگذشتشان، جزو افتخارات این مرز و بوم به شمار می‌روند و نام نیکی که از خود بر جا گذاشته‌اند، میراثی ماندگار برای همه ماست.
از جمله این چهره‌ها می‌توان به زنده یاد علی کسمایی اشاره کرد که دست بر قضا، آخرین روز زندگانی‌اش، همین ششم تیرماه بود، مردی که در سال ۱۳۹۱ چشم از جهان فروبست و جامعه دوبلاژ ایران را در سوگ خود نشاند. او زاده مهر ۱۲۹۴ در روستای کسمای گیلان بود که بعد از مهاجرت به تهران برای تحصیل در رشته حقوق، از سال ۱۳۲۵ به عنوان نویسنده و مترجم در روزنامه‌های مختلف مشغول بکار شد و در ادامه پروانه وکالت هم گرفت اما دست روزگار او را به دنیای هنر کشاند، درست از همان روزی که با نوشتن یک فیلمنامه، وارد سینمای حرفه‌ای ایران شد.
دکتر دارابی به تجربه بازیگری و کارگردانی مرحوم کسمایی هم گریزی زده و آورده است: در عین حال آنچه موجب شهرتش شد، فعالیت حرفه‌ای در حوزه دوبله و مدیریت دوبلاژ بود به طوری که از سال ۱۳۳۴ به عنوان مدیر دوبلاژ، به حرفه گویندگی روی آورد و طی سال‌های متمادی به توسعه این فن و تربیت گویندگان جوان و مستعد پرداخت به طوری که بسیاری از دوبلورهای مشهور ایرانی، جزو شاگردان و تربیت شدگان او به شمار می‌روند و همین امر موجب شده علی کسمایی را به عنوان پدر دوبله ایران بشناسند و بسیاری از فعالان این حوزه، او را به عنوان عمو دوبلور به خاطر می‌آورند. از جمله مهمترین فیلم‌هایی که زنده یاد کسمایی در آنها گویندگی کرده می‌توان به سازش، هجرت، آخرین پرواز، حکایت آن مرد خوشبخت، هور در آتش، سال‌های جوانی، کمیته مجازات، هملت، اشک‌های و لبخندها و بانوی زیبای من اشاره کرد همچنین بسیاری از سریال‌های مشهور تلویزیون هم یادآور طنین صدای حرفه‌ای او هستند، مجموعه‌هایی همچون سربداران و هزار دستان.